بنفش.ابی.قهوه ای.سفید.پرتقالی.زرد.سرمه ای.خاکستری.لطفا نظر بدین...!

رشته ای از سنگ پرسید:چرا مانند خاک از خدا نمی خواهی که از تو انسان بسازد؟سنگ تبسمی کرد و گفت:هنوز انقدر سخت نشده ام که مستحق چنین خواسته ای باشم...!

من به امار زمین مشکوکم. اگر این سطح پر از ادمهاست پس چرا این همه دلها تنهاست؟بیخودی می گویند هیچ کس تنها نیست. چه کسی تنها نیست؟همه از هم دورند... . همه در جمع ولی تنهایند. من که در تردیدم تو چطور...؟

ادمک اخر دنیاست بخند.ادمک عشق همین جاست بخند. دست خطی که تو را عاشق کرد بازی کاغذ ماست بخند. ان خدایی که تو بزرگش خواندی به خدا مثل تو تنهاست بخند.ادمک خر شوی گریه کنی کل دنیا سراب است بخند.

گاهی دلم می خواهد وقتی مثل کودکی هایم بغض می کنم خدا از اسمان بیایداشک هایم را پاک کند و دستم را بگیرد و بگوید:اینجا ادم ها اذییت می کنند؟...بیا بریم... .

پرسید که چرا دیر کرده است؟نکند دل دیگری او را اسیر کرده است؟ خندیدم و گفتم:او تنها اسیر من است.برای دقایقی دیر کرده است. امروز هوا سرد بوده موعود قرار تغییر کرده است!خندید به سادگیم و گفت اینه:احساس پاک تو را زنجیر کرده است.گفتم:ای اینه چنین از عشق با من سخن مگو. گفت:خوابی سالهاست دیر کرده است.در اینه به خود نگاه کردم.اه عشق او عجب مرا پیر کرده است... . راست می گفت که اینه منتظر نباش او برای همیییییشه دیر کرده است............... .

او ضمیر مفرد غایب نیست.او همه ی دنیای من است...

همیشه جستجو گر بودم تا بدانم تولد بزرگتر است یا مرگ. ولی با ادراک کامل دانستم(عشق)از هر ئو انها بزرگتر است.

عشق یعنی یکی بود یکی نابود...

تو را من چشم در راهم...شباهنگام.که می گیرند در تلاجن سایه ها رنگ سیاهی.وزان دل خستگانت راست اندوهی فراهم.تو را من چشم در راهم.شباهنگام در ان دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند.در ان نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام.گرم یاد اوری یا نه من از یادت نمی کاهم.تورا من چشم در راهم...